Ouden Demonen. Het Hele Verhaal. De Duivel Verkocht Zijn Ziel Aan Mij.

Oude demonen.

1.

Al twee dagen zit ik achter de stalen luiken van mijn atelier wat in de stadsmuur van dit prachtige pittoreske zuid Franse dorpje is verstopt. En zet ik nadat ik buiten wat hoor het geluid van mijn computer uit. Nerveus kwaad en paranoia voor wat ik denk dat er misschien staat te gebeuren. Honderden verschillende scenario’s schieten door mijn schedel, en ze eindige allemaal niet zo goed als ik had gedacht. Gelukkig was het mijn buurman maar die een kleine smederij een paar deuren verder in de stadsmuur vlak bij de toren heeft. Een diepe zucht, en ik kijk en luister weer naar alle narigheid die in de wereld op dit moment aan de gang is. Alle nieuws zenders, journalisten en politici praten iedereen grote angsten aan. We raken nu heel snel al onze vrijheden kwijt, door en virus dat over de aarde is uitgestrooid. Dat virus heet corruptie en zal naar mijn idee meer verwoesten dan alleen onze gezondheid. De wereld is failliet en we worden voorgelogen door politici en medische industrie.

2.

Alles is doordrenkt met corruptie en leugens als ik het nieuws van over de hele wereld weer gezien heb. Opeens hoor ik een wagen voor de deur, en ik zet het geluid weer zachter. Kut het is de postbode en een folder word in de brievenbus geschoven. Niet geklopt dus geen pakketje, pffff…. Twee dagen zit ik al verstopt achter mijn stalen luiken denkend aan wat mij te wachten staat. Ouden demonen die mij hebben ingehaald en gevonden in mijn atelier in het mooie zuiden van Frankrijk. Al twee dagen heb ik het gevoel alsof ze elk moment kunnen hier binnen vallen. Een interventie team met zwarte pakken en kogelvrije vesten en getrokken militair achting wapens op mij gericht. Blaffende drugs honden en de hele rotzooi bij elkaar. En elke gedachten zijn bullshit, waarom heb ik al die bullshit gedachten in mijn schedel. Kut, de telefoon gaat en ik ken het nummer niet, ze spreken maar wat in de voicemail. Piep piep, een sms bericht van de assistent van de gemeente of ik morgen om negen uur in de ochtend tijd heb om de dame van de makelaar te ontvangen in mijn atelier.

3.

Vloekend sta ik op en loop in de rondte, ze is toch pas geweest en alles gezien en opgemeten, wat moeten ze nou weer? Nog meer stress en paranoia gedachten. Ik probeer goed na te denken wat de bullshit is, want goed nadenken doe ik al twee dagen niet meer. Chaos in mijn schedel. In mijn gebrekkige vertaling van Frans probeer ik te vragen of de dame van de gemeente de afspraak naar de middag kan verzetten en mij kan vertellen waarom ze komt. Mijn telefoon piept weer en de dame van de gemeente probeert mij toch te overtuigen dat het om negen uur in de morgen moet en het duurt maar twee minuten. Zie je nou zie je godver de godver nou dat ik gelijk hebt flitst er door mijn hoofd. Ze antwoord mijn text niet waarom ze zo nodig moet weer moeten langskomen. Nog een keer proberen. Waarom wil de dame van de makelaardij langskomen vraag ik in een tekst een half uur later.

4.

Weer geen antwoord en word ik ongeduldig, dus vraag met een soort van grapje of ze wil komen als model, en of het toch niet in de middag kan. Weer geen antwoord, en nou begin ik toch heel erg zenuwachtig te worden en voel me nog meer gevoerd met het idee dat ze me straks komen arresteren. Bijna aan het einde van de dag en ik heb nog steeds geen bevestiging van de assistente terug gekregen. Ik sms nog één keer kort, morgen nee maandag ja prettige dag. Pleur maar op, denk ik, ik ga van het weekend nog een keer verstopt achter mijn stalen luiken zitten. Ik dwaal weer af in mijn bullshit gedachten. Waarom heeft zij het verstuurd, ze weet toch dat ik al in het systeem sta in verband met wat ze mij heeft opgestuurd als verrassing. Ze weet toch dat het illegaal is hier. En dat ik voor er al voor opgepakt was hier ik la france, ook al was dat maar een klein beetje om te roken. Ik weet het zeker ze komen mij zo opladen. De avond nadert en begin me een klein beetje rustiger te voelen na een paar glazen whisky een een blowtje.

5.

De avond duurt lang en val ik uiteindelijk toch in slaap. De dag van de waarheid is aangebroken, en mijn zenuwen slaan alweer op hol. Ze zouden toch niet om negen uur voor mijn deur staan zeker, denk ik omdat ze me nog niet op mijn vragen in de text geageerd heeft. Vol met koffie zit ik in mijn blauw van de rook gevulde ateliertje nog steeds te wachten op mijn arrestatie. Gelukkig niemand langs geweest om negen uur, en de dag is voor mij tergend langzaam naar lunch tijd gekropen. Mijn paranoia is wat gezakt, want in mijn arrogantie denk ik dat de Franse cultuur het de agente niet toestaat iemand te arresteren onder lunch tijd. Want kom godverdomme niet aan de Fransen hun lunch tijd. Ik was snel mijn reet in een teiltje in de keuken en kleed me aan om snel naar de supermarkt te gaan. Om me daarna snel weer te verstoppen achter mijn luiken van mijn ateliertje. Fuck fuck fuck hoe kan ze zo stom zijn of doet ze het expres? Maar dan is ze zelf ook de lul. Dit veranderd alles.

6.

De middag sluipt voorbij en in het begin van de avond krijg ik te horen dat mijn contract bij het energie bedrijf dat stroom levert is stopgezet. Putaaaaaaaain fuck fuck sch Nadat het is gecheckt bij het energie bedrijf, waar werd verteld dat het gedaan was door iemand van gemeente. Zonder dat ik daar van op de hoogte ben gesteld schreeuw ik. Nou dit is het dan hé denk ik, daar gaan we weer. Een verdacht pakketje via de post, en vreemde zaken met de makelaar die niet wil zeggen waarom ze zo nodig moet langskomen. En mijn elektra contract stop gezet door de gemeente. Nou ben ik de lul denk ik nou ben ik echt de lul. Eerst dacht ik nog dat het beter was me te verstoppen ergens anders, maar ik kan nergens anders heen. En als je echt gezocht word dan staat er een opsporings-bevel voor je uit en als je dan gezien wordt, is de confrontatie altijd het hardste. Ik probeer de gemeente te bereiken en niemand weet iets en niemand heeft iets gedaan. Mijn angst om gearresteerd te worden verdwijnt en die word langzaam omgezet in een oude woede die ik eigenlijk niet kan gebruiken op dit moment.

7.

Dit is toch niet normaal dat zomaar iemand mijn elektra contract kan opzeggen. We hebben werkelijk geen rechten meer, en de wereld verandert niet langzaam, maar razend snel in een globale dictatuur. De gemeente drukt zijn snor en laat niks meer van zich horen en ik ben het zat, want straks zit ik hier na mijn arrest zonder stroom en het is dit jaar fucking koud in de winter. De hele tering bende kan mij niks meer schelen en ik ben het helemaal zat. Ik pak mijn factuur van het elektra bedrijf en trek mijn jas aan, ik ga het nu regelen voor ze me inladen. Ik open de deur van mijn atelier en loop langs de smederij, en bij de toren ga links af richting het huis van de burgemeester. Ik stap stevig de straat die een beetje schuin omhoog loopt naar het huis van de burgemeester dat precies op de hoek is van deze straat is. Als ik de hoek omloop staat de beste man die ik zoek op het bovenste trede van het trapje bij zijn voordeur te praten tegen drie mannen die ik niet ken.

8.

Ik pak de factuurtjes uit mij achterzak en beweeg ze wild heen en weer, en schreeuw tegen de burgemeester dat hij heel snel de persoon moet bellen die mijn contract heeft opgezegd, en heel snel omdat ik het niet normaal vind dat dat zomaar kan. Kwaad loop ik weer weg zonder de burgemeester ook maar enige kans van reageren te gunnen, en weet dat ik het nu echt helemaal verkloot heb. Nog geen politiewagens voor de deur denk ik als ik mijn straat weer in loop, en mijn atelier inga. Binnen tien minuten kwam de persoon die het in mijn ogen waarschijnlijk mijn contract opgezegd heeft kloppen aan mijn deur. Ik doe open en gemaskerd komt de medewerker van de gemeente mij atelier binnen om de rekeningen en de elektra meter te bekijken. Het blijft een rare ervaring iedereen met die mondkapjes op zijn smoel te zien rondlopen. Hij probeert nog nonchalant iets vaags over de rekening te zeggen dat het bizar is. Maar ik hem even met mijn gebrekkige Frans uitleg, hoe fucking bizar het is dat hij zo maar even mijn electra contract kan opzeggen.

Putain.

9.

Verbaast kijkt hij in mijn richting, “ja” zeg ik nog een keer infuckingcroyable bizar monsieur. Hij zegt het te gaan oplossen en ik bedank hem voor alles, en wens hem een fijn weekend. Later krijg ik via een telefoontje van een kennis dat de burgemeester nogal kwaad was en dat er nog nooit iemand zo tegen hem gesproken had. Mijn zenuwen staan op springen en ik duik weer achter de luiken van mijn atelier. Het weekend en de rest van de week verlopen zeer gespannen, met alle paranoia gedachten en angsten. De hele week die kut postbode ontweken en het is alweer vrijdag. Gisteren een text van de assistent van de burgemeester gehad dat ik mijn nieuwe huur contract kan tekenen, en ik vraag of dat vrijdag laat in de middag kan. Nog steeds overtuigd dat ze mij allemaal een oor willen aannaaien. Dus vanmiddag ga ik mijn nieuwe huur contract tekenen, en heb mij al van alle kanten proberen te informeren voor mijn huur rechten. Ik sta klaar en ben geïnformeerd als de beste en, heb zoveel fouten ontdekt dat ze mij er niet uit kunnen gooien.

10.

Kom maar op ik weet het allemaal, en ik laat mij niet nog eens naaien. Stoer en half paranoia loop ik naar het kleine gemeentehuis van het dorp. Ik heb wel een fles cognac voor de burgemeester meegenomen, nadat ik hem al een excuus text had gestuurd. De assistent verwelkomd mij en ik probeer me nog even te excuseren en geef de fles cognac aan de assistent. Ze zegt en ik dan, we lachen en ik beloof haar wat anders dan de fles cognac. Ze legt mij alles uit en ik zie dat de contracten keurig in orde zijn, van jaren en de prijs. Ik bedank haar en vervolg mijn weg terug naar mijn atelier. Stil loop ik omhoog door de smalle straatjes en langs het kerkje en het fontein van pleintje. Ik sta even stil en kijk om mij heen, zucht” via de trap die onder het terras naar beneden gaat loop ik langs mijn huisje dat ik aan het renoveren ben in de stadsmuur vlak bij mijn atelier. Stil loop ik verder en eenmaal terug in mijn atelier, ga ik zitten en stort ik even in.

Pffffff.

11.

Gebogen met mijn hoofd in mijn handen zit ik op mijn gemakkelijke stoel en denk….. sjonge jonge wat een achterlijke idioot ben ik toch, wat een ongelofelijke klootzak. Allemaal bullshit

Alles voor niks, alles vanwege mijn oude demonen.

2021 winter in een pittoresk dorpje in het zuiden van Frankrijk.